İzmir Oda Psikoloji Kurucularından Klinik Psikolog Çift ve Aile Terapisti Ceyda Tunca Demirbaş anne-baba olmadan önce üzerinde düşünülmesi gereken noktalar hakkında bilgiler verdi.
Bir çocuk doğduğunda, hatta anne karnına düştüğünden itibaren, anne ve baba adayları için hem yeni bir sayfanın açılışı hem de eski defterlerin gün yüzüne ufaktan çıkmaya başladığı bir dönemin başladığını söyleyen Ceyda Tunca, “ Anne ve baba olmanın yolunu ararken, en tanıdık, en bildik olan kendi ebeveynlerimiz fark etmeden referans noktalarımız olmaya başlar. Bu çok bilindik bir hikâyedir, kendi ebeveynlerimizden tahsil edemediğimiz güven duygusu, yeteri kadar sevilme, yeteri kadar iyi annelik-babalık gibi temel ve gerekli duyguların yokluğunda, kendi çocuklarımız dünyaya geldiğinde içsel bir panik havası yaşanır. Alamadığını verememek, kendi anne-babasıyla kuramadığı bağı, kendi çocuğuyla kuramamak, işte bu noktada işler iyice karışır” dedi.
Şimdilerde sosyal medyada çocuğa şiddet olaylarından sonra sıklıkla karşımıza çıkan, herkes anne baba olmasın, bunun bir izni olsun, pasaportu olsun gibi tartışmalar gündeme geldiğini hatırlatan Ceyda Tunca “ Bu ne kadar uygulanabilir, ne kadar gerçekçidir bilinmez ama en azından, anne-baba yolculuğuna başlamadan evvel kendi referans noktalarımızda neler yaşandığının farkındalığına erişerek, yeni bir hikaye yazılmalıdır. Anne-babalığın inşaası esnasında, çocuğunun ihtiyaçlarıyla kendi ihtiyaçlarının iç içe geçtiği haller, kendi yetersizliğimizin, kendi öfkemizin çocuğa yansıtıldığı yer, yetişen çocuğun sağlıklı ve mutlu bir çocuk olarak yetişmesinin önünü tıkar. Ben annem, babam gibi olmayacağım, kendi çocuğumu daha farklı yetiştireceğim gibi bir söylem içinde olmak kıymetli bir şeydir, başlangıçtır ama yeterli değildir. Herkes dünyaya getirdiği çocuğun sağlıklı bir ruhsallıkla büyüyebilmesi için gerekli manevraları yapmak zorundadır, sevgi dolu, özenli, ilgili bir aile tarafından büyütülmek her çocuğun hakkıdır” dedi.
“Çocuk sahibi olmadan önce kendimizi bilmek, yaralarımızı bilmek, nasıl bir anne-babaya sahip olduğumuz ve bunu kendi ebeveynliğimizde nereye evrileceğinin farkına varmak önemlidir” diyen Tunca “ Diğer en önemli konu ise partnerimizle nasıl bir ilişkiye sahip olduğumuz. Çift olarak zorluklar ve yenilikler karşısında yeterli iş birliği gösterebiliyor muyuz? Çift olarak anlaşmazlıklar yaşandığında ortak çözümler üretebiliyor muyuz? İkimizde hayatımızın eskisinden daha farklı olacağını, bazı alışkanlıkların, var olan düzenin değişeceğini tüm bu değişimler karşısında esneklik gösterilmesi gerektiğine dair içsel bir hazırlık içine girilebiliyor muyuz? Anne ve babalık hakkında okumalar yaparak repertuarın geliştirilmesine uygun adımlar atabiliyor muyuz? Birlikte ortak hayaller kurabiliyor muyuz? İşin özü kendi ruhsallığımız, çift olarak ilişkimiz, ekonomimiz, yaşam koşullarımız bir bebeği yetiştirmeye uygun mu, tüm başlıklar üzerine düşünebiliyor muyuz? Konuşabiliyor muyuz? Tartışabiliyor muyuz? Çocuğun dünyaya gelmeden önce sağlıklı yetişebilmesi için alınacak bazı önemler bu şekildedir. Tüm bunların zorluk olarak yaşandığı durumlarda, bireysel terapiler veya çift terapileri bu sürece eşlik etmesi açısından kıymetlidir” şeklinde konuştu.
